معنی ورور جادو

(اسم) آدم پرحرف وروده دراز را گویند.

(اسم) زمزمه ای که افسونگر دروقت افسون کردن کند، حرف زدن وراجی کردن

(صفت) مانند جادو جادو نما.

مثل آدم پرحرف

ورور. [وِ رُ وِ] (اِ صوت) زمزمه و حکایت صوت هر سخن که دانسته نگردد.
- امثال:
ملایی نیست و ورور، پالاندوزی است و دریای علم. (یادداشت مؤلف). رجوع به وروور شود.

ورور. [وَرْ وَ] (حرف اضافه، ق) نزدیکی ها. (یادداشت مؤلف): خدا وقتی هامیده ورور جماران هم هامیده، یعنی خدا وقتی خواهد عطا فرماید در نزدیکی های جماران نیز دادن تواند. (یادداشت مؤلف).

ورور. [وَرْ وَ] (ع اِ) مرغ زنبورخوار که به فارسی کاسکینه گویند. (ناظم الاطباء).

ورور. [وِرْ وِ] (اِ صوت) زمزمه ای که افسونگر در وقت افسون دادن میکند. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین). حکایت صوت هر سخن میانه ٔ جهر و همس که کس از دور درنیابد. (یادداشت مؤلف). || حرف زدن. وراجی کردن. (فرهنگ فارسی معین).

ورور کردن. [وِرْ وِ ک َ دَ] (مص مرکب) پرحرفی. وراجی. غر زدن. (فرهنگ فارسی معین از فرهنگ عامیانه ٔ جمال زاده).

ورور زدن. [وِرْوِ زَ دَ] (مص مرکب) در تداول، غرزدن. || گریه کردن شدید کودک نوزاد. (فرهنگ فارسی معین).

(وِ وِ) (شب جم.) تندتند حرف زدن، وراجی کردن.

سحر جادو

Babble, Drone, Prattle

ازیز، ثرثره

افسون، سِحر، شعبده،
(اسم، صفت) [قدیمی] ‌ ساحر، افسونگر، جادوگر: چه جادو چه دیو و چه شیر و چه پیل / چه کوه و چه هامون چه دریای نیل (فردوسی۴: ۲۹۸۸)، نگه کن که با هر کس این پیر جادو / دگرگونه گفتار و کردار دارد (ناصرخسرو: ۳۷۵)، چو خمّ دوال کمند آورم / سر جادوان را به بند آورم (فردوسی: ۲/۴۶۵)، من به جادویان چه مانم ای وقیح / کز دمم پررشک می گردد مسیح (مولوی: ۶۱۳)،
[قدیمی، مجاز] حیله‌گر،
[قدیمی، مجاز] زیبارو: همشیرۀ جادوان بابل / هم‌شیوهٴ لعبتان کشمیر (سعدی۲: ۴۵۵)،

426